PEN International Charter
ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΑΡΤΗΣ ΑΡΧΩΝ
ΤΟΥ PEN INTERNATIONAL
Από πού προέρχεται το Charter του PEN;
To Charter του PEN International έχει καθοδηγήσει, ενώσει και εμπνεύσει τα μέλη του για πάνω από 60 χρόνια. Κατά την ίδρυση του οργανισμού, το 1921, οι αρχές του ήταν σαφείς. Ωστόσο, όπως και η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το PEN charter σφυρηλατήθηκε μέσα από τις σκληρές πραγματικότητες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η τελική έκδοση εγκρίθηκε στο συνέδριο PEN στην Κοπεγχάγη το 1948.
Η έμπνευση του John Galsworthy Ο πρώτος πρόεδρος του PEN, ο βρετανός θεατρικός συγγραφέας Galsworthy, έγραψε τα τρία πρώτα άρθρα του Charter μετά το συνέδριο στο Βερολίνο το 1926. Υπήρξαν εντάσεις μεταξύ των παρευρισκόμενων συγγραφέων και έντονες συζητήσεις σχετικά με τον πολιτικό και μη πολιτικό χαρακτήρα του PEN. Επιστρέφοντας στο Λονδίνο ο Galsworthy εγκαταστάθηκε στο σαλόνι της ιδρύτριας του PEN, της Catherine Dawson Scott για να συντάξει μια επίσημη δήλωση η οποία θα «χρησίμευε ως ακρογωνιαίος λίθος της δράσης του PEN». Η πρόταση του Galsworthy υπερψηφίστηκε με πλειοψηφία στο συνέδριο του PEN, στις Βρυξέλλες, το 1927 και αυτά τα άρθρα παραμένουν μέρος του PEN Charter.
Στα χρόνια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου Το PEN δοκιμάστηκε στην άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ειδικά στο συνέδριο στο Ντουμπρόβνικ το 1933. Λίγους μήνες νωρίτερα, το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία πέταξε στην πυρά χιλιάδες βιβλία που θεωρούσε «ακάθαρτα», ασυμβίβαστα ή εχθρικά προς την ιδεολογία του.
Στο Συνέδριο του Ντουμπρόβνικ, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Διεθνούς Ομοσπονδίας PEN H.G. Wells, η συνέλευση των μελών επιβεβαίωσε εκ νέου τη πρόταση του Galsworthy ως απάντηση στα γεγονότα αυτά. Την επόμενη μέρα η γερμανική αντιπροσωπεία προσπάθησε να εμποδίσει τον Ernst Toller, έναν εξόριστο Εβραίο-Γερμανό θεατρικό συγγραφέα, να μιλήσει. Ενώ ορισμένα μέλη υποστήριξαν αυτή την προσπάθεια, η συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε τη γερμανική θέση και επιβεβαίωσε τις αρχές τις οποίες μόλις είχαν ψηφίσει. Η γερμανική αντιπροσωπεία αποχώρησε από το συνέδριο και ουσιαστικά και από το PEN μέχρι και μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Στο πρώτο συνέδριο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο έγινε στη Στοκχόλμη το 1946, το αμερικανικό PEN – υποστηριζόμενο από το αγγλικό PEN – παρουσίασε δύο ακόμη προτάσεις. Κάποιος κάλεσε τα μέλη του PEN να «υπερασπιστούν τα ιδανικά μιας ανθρωπότητας που ζει ειρηνικά σε ένανκόσμο» και κάποιος άλλος έφερε στην επιφάνεια το θέμα της λογοκρισίας. Η διαφωνία για τη
διατύπωση και την εφαρμογή των προτάσεων συνεχίστηκε στο συνέδριο του PEN, στη Ζυρίχη, το 1947 αλλά τελικά τα μέλη κατέληξαν σε συμφωνία. Οι προτάσεις ψηφίστηκαν και έγιναν η βάση για το τέταρτο Άρθρο του PEN Charter.
Από το 1948 μέχρι σήμερα
Τέλος, στο συνέδριο του 1948, η Συνέλευση των μελών ενέκρινε το PEN Charter στο σύνολό του (όπως τροποποιήθηκε στο συνέδριο της Λβιβ, το 2017). Οι αρχές του συνεχίζουν να καθοδηγούν και να ενώνουν τα κέντρα PEN, τώρα σε περισσότερες από 100 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Το PEN Charter βασίζεται σε αποφάσεις που ψηφίστηκαν στα Διεθνή Συνέδριά του και έχει ως εξής:
Το PEN διακηρύσσει τα ακόλουθα:
- Η λογοτεχνία δε γνωρίζει σύνορα και πρέπει να παραμείνει «κοινό νόμισμα» μεταξύ των ανθρώπων παρά τις πολιτικές ή διεθνείς αναταραχές.
- Σε όλες τις περιστάσεις, και ιδιαίτερα σε καιρό πολέμου, τα έργα τέχνης, η κληρονομιά της ανθρωπότητας γενικότερα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτη από εθνικά ή πολιτικά πάθη
- Τα μέλη του PEN θα πρέπει, ανά πάσα στιγμή, να χρησιμοποιούν την επιρροή τους για την κατανόηση και τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ εθνών και ανθρώπων. Δεσμεύονται να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να διαλύσουν κάθε μίσος και να υπερασπιστούν το ιδεώδες μιας ανθρωπότητας να ζει σε ειρήνη και ισότητα στον κόσμο.
- Το PEN αντιπροσωπεύει την αρχή της απρόσκοπτης μετάδοσης της σκέψης σε κάθε έθνος και μεταξύ όλων των εθνών και τα μέλη δεσμεύονται να αντιταχθούν σε οποιαδήποτε μορφή καταστολής της ελευθερίας της έκφρασης στη χώρα και στην κοινότητα στην οποία ανήκουν, καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο, οπουδήποτε κρίνεται απαραίτητο.
To PEN τάσσεται υπέρ του ελεύθερου τύπου και αντιτίθεται σε αυθαίρετη λογοκρισία σε καιρό ειρήνης. Πιστεύει ότι η αναγκαία πρόοδος του κόσμου προς μια πιο οργανωμένη πολιτική και οικονομική τάξη καθιστά επιτακτική την ελεύθερη κριτική των κυβερνήσεων, των διοικήσεων και των θεσμών. Και καθώς η ελευθερία συνεπάγεται εθελοντική αυτοσυγκράτηση, τα μέλη δεσμεύονται να αντιτάσσονται σε κακόβουλα, ψευδή
δημοσιεύματα του ελεύθερου τύπου, στην σκόπιμη ψευδή διαστρέβλωση των γεγονότων για πολιτικούς και προσωπικούς σκοπούς. Η συμμετοχή στο PEN είναι ανοιχτή σε όλους: πεζογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς, συγγραφείς βιβλίων παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας, θεωρητικούς και κριτικούς λογοτεχνίας, σεναριογράφους, δοκιμιογράφους, ιστοριογράφους, δημοσιογράφους, μεταφραστές, επιμελητές κειμένων, εκδότες, μπλόγκερ, βιβλιοθηκονόμους, εικονογράφους, δημιουργούς κόμικς και graphic novels, εκδότες, και άλλους συντελεστές έντυπων ή ηλεκτρονικών περιοδικών— και αναγνώστες που προσυπογράφουν αυτές τις αξίες, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, την καταγωγή, τη γλώσσα, το χρώμα ή τη θρησκεία.
Υπογραφή
Το PEN International προωθεί τη λογοτεχνία και την ελευθερία της έκφρασης και διέπεται από το PΕΝ Charter και τις αρχές που αντιπροσωπεύει: την απρόσκοπτη μετάδοση της σκέψης σε κάθε έθνος και μεταξύ όλων των εθνών. Ιδρυμένο το 1921, το PEN International συνδέει μια διεθνή κοινότητα συγγραφέων από τη Γραμματεία του στο Λονδίνο. Είναι ένα φόρουμ όπου συγγραφείς συναντιούνται ελεύθερα για να συζητήσουν το έργο τους· είναι επίσης μια φωνή για τους συγγραφείς που σιωπούν στις χώρες τους.
Το διεθνές PEN είναι αναγνωρίσιμο ως PEN International. Το PEN International είναι εταιρεία καταχωρημένη στην Αγγλία και την Ουαλία με αριθμό εγγραφής 05683997. Το PEN International είναι εγγεγραμμένος φιλανθρωπικός οργανισμός στην Αγγλία και την Ουαλία με αριθμό εγγραφής 1117088. Το γραφείο του PEN International είναι στο Koop’s Mill, 162-164 Abbey Street, London SE1 2AN, Ηνωμένο Βασίλειο.