Ελένη Αναστασοπούλου

Αν «καταγόµαστε από τα παιδικά µας χρόνια», όπως λέει ο Α. Σ. Εξυπερύ», τότε η Ελένη Αναστασοπούλου κατάγεται από ιστορίες γυναικών στα κατώφλια, από παιχνίδια σε πλαγιές και σε αλάνες, από αγκώνες και γόνατα µατωµένα, από παραµύθια του παππού και της γιαγιάς, απο λίµνες µε δράκους και δάση µε νεράιδες, από χρόνια που της άφησαν την πεποίθηση ότι οι δράκοι µπορούν να νικηθούν. Απ´ όταν κατάλαβε ότι ένας τρόπος να δαµάζει κανείς τους «δράκους» είναι η γραφή, γράφει!

Γράφει παραµύθια µε αλήθειες για παιδιά, αλήθειες µε παραµύθια για µεγάλους, παραµυθητικές ιστορίες για ο,τι τη φοβίζει, για ο,τι την προβληµατίζει, για ο,τι αγαπά. Γράφει γιατί δεν µπορεί να κάνει αλλιώς και πορεύεται αναζητώντας αφού «µόνο τα παιδιά ξέρουν αυτό που ψάχνουν».

‘Έτσι προέκυψαν τα: «Σκοτωµένο Νερό», διηγήµατα και «Δυσσάκος», µυθιστόρηµα από τις εκδ. Γαβριηλίδη «Χαϊκού», ποίηση και «Ακατα µάκατα σουκουτού έτοιµο το χαϊκού» για παιδιά από τις εκδ. Θράκα, «Το µυστικό της Ερασµίας και του ´Εραλντ», «Ο Μπαµπαγιούµ και οι καραµέλες», «Το Σανταλάκι», «Ένα δώρο για τον παππού» (µικρή λίστα για τα βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου), «Κίκα και Ρίκα» από τις εκδ. Διάπλους, «Γιορτή κάθε µέρα, µια Παγκόσµια Ηµέρα», συλλογικό, ΓΛΣ, «Το αποδηµητικό σκυλί» από τις εκδ. Κοµνηνός.

Κείµενά της κυκλοφορούν αδέσποτα σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, σε συλλογικές εκδόσεις και ενίοτε αρθρογραφεί για επίκαιρα θέµατα σε τοπικά και πανελλαδικά µέσα ενηµέρωσης.